Με την ραγδαία ανάπτυξη της ποδηλατικής τεχνολογίας τα
τελευταία δύο- τρία χρόνια σε συνδυασμό με την οικονομική καμπή της ποδηλατικής
βιομηχανίας είναι δύσκολο να διαχωρίσει κάποιος με σιγουριά αν όλες αυτές οι
αλλαγές που γίνονται στα standards, στα wheel sizes
κ.τ.λ. είναι ουσιαστικές ή θέμα marketing ή κάτι λίγο και από τα
δύο.
Μέσα σε αυτό τον οχετό από απόψεις και
προτάσεις επιλέξαμε να δοκιμάσουμε κατά πόσο η θεωρία έχει αισθητό αντίκτυπο
στην οδήγηση μας και κατά πόσο αυτό αξίζει ή όχι στο δια ταύτα, σε ένα από τα
σημαντικότερα μέρη του ποδηλάτου, τις ρόδες. Ο λόγος για τα ασύμμετρα carbon kevlar στεφάνια RIDE composites (fb: https://www.facebook.com/Ridecomposites).
Η Ride είναι μια ελληνική εταιρία η οποία
κατασκευάζει στεφάνια δικών της προδιαγραφών, σε εργοστάσιο της Άπω Ανατολής
(Κίνα), προσφέροντας after sales service και εγγυήσεις (24 μήνες για κατασκευαστικές αστοχίες και 18 μήνες crash replacement).
Η κινηματική μηχανική μας λέει ότι το μειωμένο βάρος
του στεφανιού οδηγεί στην μικρότερη ροπή αδρανείας (πρόκειται για περιστρεφόμενη μάζα όπου ακόμη και λίγα
γραμμάρια κάνουν τη διαφορά), το αποτέλεσμα είναι πολύ μεγαλύτερες
επιταχύνσεις, ταχύτερο φρενάρισμα και πιο άμεσες αλλαγές κατεύθυνσης. Η
ασυμμετρία μας παρέχει ίση τάση στις αριστερές και τις δεξιές ακτίνες οδηγώντας
σε έναν πιο στιβαρό και ισορροπημένο τροχό. Η επιλογή του carbon fiber (ινώδες σύνθετου υλικού) βοηθάει στην
απορρόφηση του υψίσυχνου κραδασμού (δεν "συντονίζει" τόσο εύκολα όσο
το αλουμίνιο ) ενώ το εξωτερικό στρώμα kevlar παρέχει προστασία στο σχετικά
ευαίσθητο από τα χτυπήματα carbon από πέτρες κτλ. Η επιλογή του να είναι hookless (το μικρό κομμάτι
υλικού όπου «φωλιάζει» το ελαστικό, απουσιάζει παρέχει ακόμα αυξημένη αντοχή σε
χτυπήματα από square edge εμπόδια και snake bites.
Ξεχνώντας ότι ξέρουμε για να μην θεωρηθεί ότι όλα αυτά
αποτελούν placebo
πήραμε ένα enduro ποδήλατο (Κona Ρrocess 153 2015) με τους εργοστασιακούς
τροχούς και με τους ride και ξεκινήσαμε για τον enduro αγώνα στο Πήλιο. Ο
αγώνας αποτελούταν από πάνω από 10 χιλιόμετρα special stage με κάποια κομμάτια πολύ γρήγορων χωματόδρομων
και μικρών τεχνικών αναβάσεων με πέτρες, δομώντας μια διαδρομή αρκετά
απαιτητική αγωνιστικής διάρκειας άνω των
21 λεπτών.
Την πρώτη ημέρα η διαδρομή έγινε με χρήση των
εργοστασιακών τροχών ενώ για τον αγώνα τοποθετήθηκαν οι Ride. Οι διαφορές έγιναν άμεσα
αντιληπτές. Σε έναν αγώνα 21 λεπτών η κόπωση παίζει πρωταρχικό ρόλο, τόσο στα
χέρια όσο και στο πετάλι. Παρ' όλο που ανέβασα την πίεση στα ελαστικά (ακόμα
και αν δεν χρειαζόταν γιατί http://www.bikeradar.com/mtb/gear/article/keith-bontrager-interview-six-things-we-learned-46802/) για να είμαι σίγουρος ότι
δεν θα πάθω λάστιχο ο κραδασμός που μετέβαινε στα χέρια μου ήταν αισθητά
μικρότερος σε σχέση με τους τροχούς αλουμινίου. Στα τμήματα των τσιμεντένιων
κακοστρωμένων δρόμων όπου οι ταχύτητες ξεπερνούσαν τα 50 km/h και στα πετρόχτιστα
σκαλοπάτια που ακολούθησα το ποδήλατο ήταν πολύ πιο σταθερό, ενέπνεε
εμπιστοσύνη και δεν "δονούταν" σε αντίθεση με τους εργοστασιακούς
τροχούς.
Όσον αφορά το
"πετάλι" στη διαδρομή υπήρχαν κάποιες σύντομες (10-20 μέτρα) ανηφόρες
με πέτρες χωρίς ροή καθώς επίσης και κλειστά κομμάτια στα οποία κρινόταν ο
αγώνας βάση του πόσο γρήγορα θα ανακτήσεις τη χαμένη σου ταχύτητα. Και σε αυτό
τον τομέα οι ρόδες έκαναν τη διαφορά καθώς ο τρόπος με τον οποίο επιτάχυναν
ήταν εξαιρετικός, παραδειγματικά ήταν η μοναδική φορά που κατάφερα να ανέβω κάποιες
τεχνικές ανηφόρες ακόμα και αν τη προηγούμενη ημέρα το είχα δοκιμάσει αρκετές
φορές και όντας και πιο ξεκούραστος.
Αισθητή ήταν και η διαφορά στην ακαμψία καθώς στα
κλειστά κομμάτια που έπρεπε να εξαναγκάσεις το ποδήλατο να στρίψει οι τροχοί
έμοιαζαν ακλόνητοι, τοποθετούνταν με ακρίβεια όπου τους υποδείκνυες ανεξαρτήτως
του τι γινόταν στο έδαφος.
Την επόμενη ημέρα οι ρόδες γύρισαν σε ποδηλατικό
κατάστημα προκειμένου να ελεγχθεί κατά πόσο χρειάζονται "μάζεμα" και
να ελεγχθεί η τάση των ακτίνων μετά από έναν τόσο απαιτητικό αγώνα. Οι ρόδες
παρέμεναν άψογες...
Μπορεί για τον μέσο αναβάτη που θέλει να κάνει τη
βόλτα του στο βουνό αυτά τα χαρακτηριστικά να μην είναι τόσο καίριας σημασίας
ώστε να επενδύσει ένα πολλαπλό ποσό σε ένα carbon στεφάνι σε σχέση με ένα αλουμινένιο,
παρ΄ όλα αυτά κρύβονται και άλλα στοιχεία πέραν αυτού του τεστ. Τα carbon στεφάνια δεν
στραβώνουν και δεν κάνουν αμυχές οι οποίες στη συνέχεια μπορεί να οδηγήσουν σε
ξεζαντάρισμα των ελαστικών ή φαγωμένα πλαϊνά, πράγμα που μπορεί να καταστήσει
πολύ εύκολα άχρηστο ένα στεφάνι για χρήση tubeless . Λόγω του ότι είναι λιγότερο
σκληρά (δεν έχει να κάνει με την αντοχή) σκάνε πιο δύσκολα τα λάστιχα από snake bite ενώ τέλος είναι πολύ πιο αξιόπιστα
καθώς δεν έχουν κολλήσεις ούτε weak points. Με την επιλογή που προσφέρεται από την Ride το κόστος παύει να
είναι πλέον απαγορευτικό.
